خودکنترلی در مدیریت با نگرش به منابع اسلامی

موضوع تحقیق در این مجموعه خود کنترلی در مدیریت است از این رو ابتدا، با طرح مساله لزوم نظارت دقیق و مستمر مدیران بر کارکنان و پیامد سو آن، یعنی احساس عدم وابستگی کارکنان به سازمانی که با نظرات شدید خود، عدم اعتماد را به آنها نشان می دهد، راه حل خود کنترلی پیشنهاد می شود و سپس نقش و اهمیت آن در سازمان مورد توجه قرار گرفته و بیان می گردد که نظارت خارجی در کارآیی و اثربخشی، وابسته به خود نظراتی کارکنان و بازرسان است. آنچه که چارچوب اصلی این تحقیق را شکل می دهد، پاسخ به سوالات زیر است:1- آیا باورها و ارزشهای اسلامی، عاملی قوی برای خود کنترلی افراد در سازمانهاست؟2- مکانیزم های خود کنترلی کدامند؟3- فرایند خودکنترلی چیست؟4- آثار و پیامدهای خودکنترلی چیست؟در پاسخ به سوال اول، ابتدا، عوامل خودکنترلی را که در لابلای کتب و مقالات مطرح گشته، در فصل ادبیات تحقیق جمع آوری و در فصل چهارم نقد و بررسی می شوند و آنگاه نقش باورها و ارزش های اسلامی به عنوان عاملی قوی مطرح می گردند. باورها یا ایمان به حقایق دینی (خداوند، معاد) درواقع پشتوانه عملی ارزش ها بوده و پای بندی به ارزش های تابع میزان باور افراد است. به هر اندازه که ایمان افراد به حقایق دینی قوی باشد میزان پای بندی آنها به ارزشها نیز بیشتر شده و در نتیجه خودکنترلی نیز شدیدتر می گردد زیرا انتظاراتی که از افراد خودکنترل می رود (شاخص های رفتاری) با پای بندی آنها به یک سری ارزشها، برآورد می شود ضمن آنکه در راس ارزشها نیز، تقوای کاری قرار دارد که از شعب تقوای الهی، و معادل خودکنترلی است. در پاسخ به دومین سوال، مکانیزم های خودکنترلی با نگرش به منابع اسلامی عبارتند از: 1- تقویت ایمان و ترویج ارزش های اسلامی 2- اصلاح گزینش 3- تامین و توسعه رفاه کارکنان.فرآیند خودکنترلی در چهار گام مطرح می شود که عبارتند از: 1- مشارکه 2- مراقبه 3- محاسبه 4- معاتبه و اما در پاسخ به آخرین سوال می توان برخی از فوائی خودکنترلی را چنین برشمرد: 1- ارزان بودن هزینه خودکنترلی 2- اصلاح سریع اشتباهات و جبران آن 3- افزایش بهره وری 4- گسترش قسط و عدالت اجتماعی